Performans „Złe ziele” wynika z próby wykształcenia czułej praktyki bycia z odrzuconymi roślinami, poznawania ich potrzeb i doświadczania ich sprawczej mocy. Chwasty rosną jak chcą. Zapuszczają korzenie tam, gdzie nie są chciane, są zawsze nie na miejscu. A przy okazji ustanawiają modele dla miejskich strategii przetrwania i oporu. Czerpiąc siłę z odrzucenia, rozprzestrzeniają się po powierzchni Ziemi i władzy. Tak jak ciała.
Pielęgnując relacje z tym, co niemile widziane, „Złe ziele”uruchamia wizje społeczno-roślinnego uchwastowienia.