"Rzeźbiary" to performatywne archiwum kobiecej więzi i indywidualności. Autorki, podążając śladami pionierek XIX wiecznej rzeźby i łączącego je siostrzeństwa, wznoszą na podium własne ciała jako przedmiot wzajemnej kreacji. Przywołują publicznie twórczość międzynarodowych, mniej rozpoznawalnych artystek m.in. Toli Certowicz, Hélène Bertaux, Antoniny Rożniatowskiej, Marii Gerson-Dąbrowskiej, Jadwigi Łubieńskiej. To zaproszenie do doświadczania rzeźby przez pryzmat choreografii. Ten oparty na dialogu i wspólnym rytmie duet, to ciągła próba sformułowania społecznego statusu kobiecej relacji. Tworzony na żywo ponadindywidualny cielesny posąg miesza w sobie poczucie sprawczości i (nie)zależności, gimnastykę i erotykę. Praca powstała na zaproszenie Muzeum Narodowego w Warszawie, jako wydarzenie towarzyszące wystawie "Bez gorsetu, Camille Claudel i polskie rzeźbiarki XIX wieczne", kuratorka wystawy Ewa Ziembińska, współpraca kuratorska Alicja Gzowska.

Weronika Pelczyńska i Magda Fejdasz są performerkami i choreografkami mieszkającymi w Warszawie. Wraz z innymi artystkami praktykują siostrzeństwo, inicjując projekty, które ucieleśniają tę koncepcję poprzez sztuki performatywne i praktyki taneczne. Interesuje je promowanie kolektywnej wizji artystycznej przy jednoczesnym wspieraniu indywidualnych głosów. Ich ostatnie prace poświęcone są upamiętnieniu kobiet i form ich współpracy m.in. choreografek, czy rzeźbiarek - docenieniu ich wkładu w historię sztuki i archiwum społeczne. Praktyki siostrzeństwa są platformą dla artystek, która kwestionuje tradycyjne autorytarne modele pracy, otwierając się na dialog, współbycie i współpracę.