W spektaklu staramy się łączyć doświadczenie, technikę i choreograficzny styl Jacka Łumińskiego jako wartość artystyczną przedstawienia. Tematem pracy jest odporność na przeciwności losu i wytrwałość, obejmujące: 1) trwałe systemy tożsamości, 2) ekologię w szerokim znaczeniu - na poziomie jednostki, populacji, społeczności, ekosystemu i biosfery, 3) zmiany kulturowe, czyli dynamiczną transformację wspólnych praktyk, wierzeń i zachowań w społeczeństwie na przestrzeni czasu, 4) ciało ludzkie umiejscowione w centrum wszechświata. Dlatego zajmujemy się zmysłami, które jako system biologiczny są wykorzystywane przez ciało do odczuwania, zbierania informacji o świecie i reagowania na bodźce. W wielu kulturach na całym świecie te systemy zajmują centralne miejsce, wokół którego kształtowała się kultura. 5) Traktując pamięć jako ważny element kulturowy, staramy się pokazać, jak praktyki ucieleśnienia są podstawą tradycji, teraźniejszości i przyszłości. Obrazy i wiedza o przeszłości są przekazywane poprzez rytualne przedstawienia, a pamięć performatywna jest pamięcią cielesną. Społeczna pamięć cielesna to ważny aspekt pamięci społecznej. Badania antropologów i socjologów sugerują, że to nie teksty literackie powinny być traktowane jako metafora praktyk społecznych, lecz praktyki ucieleśnione, w tym taniec. Poprzez taniec zwracamy uwagę na znaczenie ciała w kształtowaniu osobistej, rodzinnej i narodowej pamięci oraz nadawania znaczenia historii, czyniąc ją zrozumiałą, nawet w jej sprzecznościach. Badania etnograficzne w Polsce i innych krajach koncentrują się głównie na konstrukcji rodzinnych podobieństw jako ucieleśnionym doświadczeniu przeszłości i punkcie wyjścia do badań nad pamięcią zbiorową i osobistą. Relacja między ciałem a pamięcią ujawnia się w napięciu między historią a dziedzicznością, która obejmuje społeczne i biologiczne transmisje. Drugi związek między cielesnością a pamięcią w narracjach rodzinnych opiera się na "płciowym" i "etnicznym" obrazie jednostki i ciała społecznego. Po trzecie, pamięć jest techniką ciała angażującą zmysły i umiejętności praktyczne. Koncepcja ucieleśnienia przyczynia się do bardziej dynamicznego, performatywnego i intersubiektywnego rozumienia pamięci.

Po ukończeniu Wydziału Pedagogiki Tańca na Akademii Muzycznej im. Chopina w Warszawie, Jacek Łumiński założył Śląski Teatr Tańca w Bytomiu, czołową polską kompanię tańca współczesnego. Jako dyrektor artystyczny i wykonawczy, stworzył programy edukacyjne i społeczne promujące taniec i rozwój widowni. Wspierany przez UE, Teatr współpracował z sześcioma europejskimi szkołami tańca, tworząc pierwszy w kraju akredytowany program uniwersytecki. Łumiński zdobył międzynarodową renomę dzięki unikalnemu stylowi i technice ruchu, rozwijanej przez 25 lat badań nad polskim folklorem i tradycjami żydowskimi. Otrzymał wiele nagród za wybitne osiągnięcia w rozwoju unikalnego stylu i formy teatru tańca. Jest profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Wydziału Tańca na Akademii Muzycznej w Katowicach. Przez ponad dekadę wspierał młodych i niezależnych choreografów. Pracuje nad międzynarodowymi projektami, takimi jak „Traditional Future New Traditions". Był kluczowy w zakładaniu Stowarzyszenia Katowickie Działania Ruchowe i Choreograficzne. Stworzył Luminski Dance Project dla tancerzy rozwijających Polską Technikę Tańca Współczesnego. Organizuje festiwale i konferencje, tworzy nowe dzieła taneczne i rozwija karierę akademicką na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Jego zainteresowania obejmują tożsamość, kulturę ucieleśnioną, transformacje obywatelstwa i taniec jako okno na kultury. Pełni funkcje w międzynarodowych organizacjach, m.in. w Międzynarodowym Konsorcjum na rzecz Rozwoju Choreografii.