Terytorium to spektakl o potrzebie definiowania swojej tożsamości w perspektywie czasu i przestrzeni. Bohaterki poszukują gwarancji kontroli nad sobą, innymi i wspólnym terytorium. Próbują opowiedzieć swoje autentyczne historie własnym głosem – rywalizując o dominację perspektywy. To spektakl o różnorodnych strategiach ekspansji, które każde pokolenie podejmuje na swój sposób, a także o kulturze, która każe myśleć, że czasu i miejsca jest coraz mniej. Terytorium to przestrzeń napięcia pomiędzy zanikaniem, zacieśnianiem i zmniejszaniem a tym, co nieustannie się poszerza i zagarnia. Na scenie zobaczymy dwie kobiety, które nie tylko rywalizują o uwagę widza, ale także zmagają się z własnym obrazem doskonałości, który przemija lub któremu nie mogą sprostać. To historia o tych z nas, które nieustannie poddają się presji pytań o to, co i kiedy powinny zrobić, aby poczuć się „odpowiednie”. W odpowiedzi na pytanie „Kiedy…?” odnajdujemy siebie w morderczych ćwiczeniach, nieustannych nadgodzinach w pracy, kompulsywnych zakupach, seksie, restrykcyjnych dietach lub w ciastkach, którymi się objadamy, kiedy nikt nie patrzy. To także opowieść o szaleństwie, o które się ocieramy, oscylując pomiędzy kontrolą i dyscypliną a nieograniczoną wolnością i zachłannością. Terytorium podejmuje zagadnienie kruchości istoty ludzkiej wobec czasu i przemijania. Ponad wszystko, jest to historia o pragnieniu poczucia sensu swojego istnienia.

Karolina Kroczak – tancerka, choreografka, pedagożka, absolwentka Wydziału Polonistyki (kierunek: Wiedza o Kulturze, dyplom z dziedziny atropologii kultury) Uniwersytetu Warszawskiego. Jako tancerka i choreografka pracuje w Teatrze Tańca Zawirowania. Z zespołem związana jest od 2006 roku − brała udział w spektaklach: Nic tylko błękit, Chopin Ambiente, Innocent when you dream, Fuera de Campo w choregrafii Daniela Abreu, Zbliżenia. W latach 2005-2007 brała udział w edukacyjnym projekcie Wyższa Szkoły Sztuk Performatywnych. Brała udział również w niezależnych produkcjach tanecznyc, współpracując z takimi twórcami, jak: Jaro Viňarský, Hilke Diemer, Georg Blaschke, Juan de Torres. Poprzez pracę twórczą kontynuuje poszukiwania z zakresu antropologii widowisk, użycia psychologii głębi, psychologii procesu i rozwoju duchowego w pracy twórczej. Realizuje autorskie projekty choreograficzne i reżyserskie (Tropiciele przygotowany we współpracy z Egurrola Dance Studio i z udziałem młodych tancerzy, uczących się w Studio; Voices; Rzeczy, rzeczy, rzeczy…), współpracuje przy produkcjach teatralnych (Teatr Capitol, przestrzeń wymiany działań Arteria) i telewizyjnych (TVN – choreograf programu „You Can Dance – po prostu tańcz”). Zajmuje się tańcem współczesnym i improwizacją. Prowadzi zajęcia z tańca współczesnego, warsztaty, wykłada na kursach instruktorskich (m.in. Egurrola Dance Studio, Akademia Tańca Zawirowania, Pro Art Festival). Teatr Tańca Zawirowania powstał w 2005 roku. Kierownikiem artystycznym i głównym choreografem zespołu jest od początku Elwira Piorun, była solistka Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, która przez kilka lat występowała w teatrach baletowych i tanecznych w Niemczech. W skład zespołu wchodzą tancerze ze zróżnicowanym doświadczeniem w technikach pracy z ciałem – od tańca klasycznego, poprzez taniec współczesny i jazzowy aż po sztukę mimu. Połączenie różnych doświadczeń tancerzy daje ciekawy efekt sceniczny, poszerzając potencjał twórczy zespołu. Z Zawirowaniami współpracuje reżyser, Włodzimierz Kaczkowski, który najczęściej odpowiada za dramaturgię spektakli. Głównym założeniem twórców Zawirowań jest wykorzystanie współczesnych technik tańca do tworzenia spektakli o charakterze narracyjnym. Zespół zorganizował XXI edycji Międzynarodowego Festiwalu Zawirowania. W latach 2004 - 2025 zespół Zawirowania występował 120 razy zagranicą m.in. w Japonii, Korei Płd., Peru. USA. Meksyku, Francji, Indiach, Niemczech i Włoszech.